رواية وحبك كالعنة الفصل الثالث والعشرون 23 لنوران محفوظ
رواية وحبك كالعنة الفصل الثالث والعشرون 23
فاقت كارمن وجدت أسر بجانبها فانتفضت بعصبيه
وقالت بعصبيه : انت بتعمل ايه جانبى
أسر بعصبيه خفيفه : انا عايز افهم دلوقتى انا ذنبى ايه من ده كله
كارمن بعصبيه : يعنى انت قبلتها قبل كده وتقولى ذنبى ايه أسر متعصبنيش
أسر بضيق : يا بنتى ربنا يهديكى انا قبلتها انا والظابط وهى حكت لينا كل حاجه ومتنسيش انها بنت عمى
كارمن بغضب وصوت عالى : و كمان كانت مراتك وباين كده انك مش ناسى
أسر بحده : كارمن صوتك انا عامل حساب انك حامل
كارمن بعصبيه : يعنى الا مخليك مستحملنى هو أن انا حامل غير كده كان زمانك طلقتنى ورجعت لشوك هانم
أسر بضيق : لااا انت اتجننتى خالص
نظرت له كارمن وجاءت تتحدث قاطعها بضيق وتعب : روحى نامى
نظرت له بضيق : يعنى كمان هتنيمنى زعلانه ومش هتصالحنى مش يا أسر وانا مش هنام معاك اشبع انت بالسرير
نظر لها بعصبيه جاء حتى يتحدث قاطعه طرق ع الباب
فتح الباب بعصبيه وجد مريم
التى نظرت له بخوف من هيئته وقالت بخوف : باين كده انى جيت ف وقت غلط
نظرت لها كارمن ببسمه : تعالى يا مريومه عايزه حاجه
مريم بتوتر : واللهى انتوا باين الجو متوتر عندكم اكتر مننا فأنا هروح اشوف مكان تانى انام فيه
كارمن بفهم : يعنى انتى كنتى جايه تنامى عندنا هنا
أسر بضيق : دى مش جاى تنام دى جاى ترخم
مريم بسرعه : مسمحلكش ع فكرة
أسر بحاجب مرفوع : اومال انت جايه تنامى هنا ليه والفيلا فيها غرف فاضيه
مريم بتفكير : اصلا كارمن وحشتنى
أسر بسخريه : يا شيخه
كارمن وهى تجذب يد مريم : يلا انا اصلا مش هنام معاه
مريم بفرحه : ليه مطرودته انت كمان
نظرت لها باستغراب : لااا انا الا سايبه ليه الاوضه
مريم بحزن : يا خسارة يعنى انا بس
كارمن باستفسار : عمر طردك
مريم بغرور : ولا يقدر بس عايزنى انام تانى على الكنبه وانا دهرى باظ
ضحكت عليها كارمن : طب يلا يا اختى
أسر بهدوء : عفوا يلا فين
كارمن بغرور : عايزه انام
أسر بهدوء مصتنع : مفيش نوم برا الاوضه
كارمن بضيق : لااا هنام برا وخليك انت هنا واه شوف حد تانى تكون الست هانم مخصماه وروح صلحها عليها وقوله انها اتغيرت
فهمت مريم ما يحدث ولكن فضلت الا تتحدث
ذهبت كارمن مع مريم
بينما زفر أسر بضيق وهو يشتم فيما حدث
ف طريقهم لغرفة نوم كارمن القديمه وجدوا ورد
مريم ببسمه : رايحه فين يا رورو وفين جولى القمر
ورد ببسمه وعينيها ع كارمن التى تتحشى النظر لها : ف الاوضه
ابتسمت ورد بتوتر : انتوا رايحين فين
كارمن من غير نفس : وانتى مالك احنا فى بيتنا
ابتسمت بحزن : انا مش قصدى بس
مريم بتفهم لموقف كارمن : أصل احنا هنام ف اوضة كارمن القديمه
ورد بصدمه : ايه !!
كارمن بغيظ : هو ايه الا ايه ما ننام ف اى اوضه انت مالك
واتجهت لغرفتها وخلفها مريم وورد
مريم ببسمه لأختها : حبيبتى كارمن مش قصدها هى فترة وهتسامحك انت عارفه هى طيبه ازاى
ورد بتفهم : عندها حق متسامحنيش بس انا ورها لحد ما تسامحنى بس المشكله دلوقتى
قطاعهم صوت كارمن العالى : بنتك بتعمل ايه هنا
ورد بتوتر : أصل أصل
كارمن بحده وصوت عالى اجتمع ع اثره العائله : أصل ايه بقا
مرفت بعدم فهم : ايه الا بيحصل هنا
كارمن بغضب : انا عايز اعرف مين الا سمح لها تدخل اوضتى
مرفت بإدراك : يا حبيبتى انا الا عطيتها أوضتك هى مش ليها ذنب
كارمن بضيق : وهى الفيلا كلها مش فيها غير اوضتى
أسر بهدوء : خلاص يا كارمن وبعدين دى مش أوضتك خلاص انت مكانك مكان ما اكون انا موجود
كارمن بعصبيه : لااا دى كانت اوضتى وهتفضل كده
أسر بحده : كارمن صوتك واهدى كده
كارمن بغضب : ليه شايفنى مجنونه
أسر وهو يحاول أن يتمالك اعصابه : ياله يا كارمن تعالى نامى وريحى أعصابك
ورد بهدوء : انا اسفه يا كارمن وممكن يا ماما مرفت اوضه تانيه
أصبحت كارمن تغلى : ايه ده هو انت بقيتى تقوليلها يا ماما
لا بجد برافو عرفتى تكسبى العيله كلها من تانى وبقيتى انت المظلومه وانا الظلمه بجد شابو عليكى
أسر بحده : كارمن خلاص
كارمن بسخريه: ايه مش مستحمل دموعها ولا ايه
لحظ سيف انا أسر وصل لقمة غضبه
سيف بتوتر ومرح : ف ايه يا كارمن انتى نازله ف أسر كده ليه الولد واللهى غلبان جدا بس انت ليه عايزه تنامى ف أوضتك
كارمن بتنهيده : هنام انا ومريم فيها
سيف لتهدئته الأمور: خلاص يا ماما خدى ورد ع اوضه تانيه وبعدين بردوا مكنش ينفع تجيبها ع اوضة كارمن لأنك عارف ان كارمن بتحب الاوضه دى كتير وفيها حاجاتها المهمه
مرفت بتأسف : مجاش ف بالى معلش يا كوكى
كارمن ببسمه مصتنعه : ولا يهمك يا ماما
اخذت ورد ابنتها وذهبت مع مرفت
نظر أسر لكارمن وتحدث بحده : خدى بالك من كلامك واسلوبك وصوتك لأن انا عديت عصبيتك ع أمى وصوتك ميعلش ع أمى تانى
نظرت له بحده : يعنى انت مأخدتش بالك غير من عصببتى وعلو صوتى وكمان ايه امى دى يعنى هى مش امى ولا انا اسفه اصلى نسيت و اه ماشى ماشى فاهمه ومش هتكرر مع والدتك ولا مع غيرها وتركته وذهبت
كور أسر يده وضربها ف الحائط : ما هى كانت ناقصه خناق استغفر الله العظيم
دخل سيف الغرفه : بقولك ايه بما أن انا مراتى مش هنا وانت (مريم ) جوزك طردك وانت سبتى جوزك (كارمن ) وقاعدين كده زى المطلقين فأنا هعطفم عليكم واسهر معاكم
كارمن بتنهيده : ماشى يا سيفو تعالى نتكلم شويه
سيف بهدوء : طبعا هنتكلم لأن تصرفات اخواتى مش عجبانى
انت يا مريم ايه الا عملتيه وانت مخطوفه دى جاءت حتى تتحدث انا عارف انك عملتى كده لأن بتكونى خايفه او اصلا انت هبله
مريم بزعل: بقا كده
سيف بضحك : يعنى اكذب عليكى يعنى ولا ايه و بتعكسى المقدم يا قادرة بتعكسى ظابط مخابرات
مريم بغمزه : اصله كان مز بأمانه
سيف بجديه : طب انت ترضى جوزك يعاكس واحده
مريم بنفى : لااا طبعا دا انا كنت قتلته وقتلتها وغسلت عارى
سيف بضحك: قادرة وتعمليها المهم يا مريم اعتزرى من عمر وادلعى عليه هيصلحك ع طول
مريم ببسمه : انشاء الله بس بكرة انا هنام هنا النهارده
علشان يبقى ينيمنى تانى ع الكنبه وبعد ما اصلحه هتخانق معاه ع سبب تافه و نايمه ع الكنبه علشان يحترم نفسه
ضحك سيف بصوت كله : انت مشكله مش كده يا كارمن
نظر سيف لكارمن وجدها شارده : ف ايه يا كوكى
كارمن بتنهيده : قول يا سيف عايز تقول ايه من غير ما تتردد
سيف بتنهيده : انت شايفه ردت فعلك صح ولااا موقفك العدواني من ورد صح
جاءت حتى تتحدث
قاطعها قائلا: ورد بتحاول تتغير مش هينفع نقف ونصدها ونبقى ضدها بلا بالعكس لازم نكون معاها ونساعدها بس انا شيفك وخده موقف عدونى جدا
كارمن بدموع : علشان انتوا لحد دلوقتى مش حاسين بيا وهسامحها ازاى هى كسرتلى حاجه ولا اخدت حاجه علشان اسمحاه انا لحد دلوقتى فاكرة هى عملت ايه كويس فكرة وهى بتقول لرائد خالص واغ واغتصبها قبل ما حد يجى وانا هشوف الطريق
مش قادرة انسى طب قولى ازاى اسمحها بغض النظر عن الا عملته قبل كده الا أن ده مش هقدر اسامحها عليه ورد طول حياته بتأذينى وبتحقد عليه لدرجه كانت عايزه تضيعنى
دخل أسر ونظر لها فهو جاء حتى يأخذها واستمع لحديثها فضمها بقوه قائلا : خلاص أهدى مش تسمحيها
ازدات ف البكاء وهى تقول : واللهى انا مش واحشه بس مش قادرة اشوفها كل ما بشوفها بفتكر كل حاجه وبفتكر ورائد بيحاول
أسر مقاطعا : اششششش خلاص أهدى
كان سيف يضم مريم التى كانت تبكى ع ما عانته كارمن بسبب اختها
مريم بدموع : انا اسفه يا كارمن
كارمن ببسمه من وسط دموعها : بس يا هبله
عمر مقاطعا : اوع ياض من حضن مراتى
ابتسمت وعمر يحتضانها : مرتحه كده
مريم بألم : اااااه
ابتسم عمر قائلا : حبيبتى انا خلاص سامحتك بس ممكن نتحترم نفسنا ونبطل هزار
مريم بوجع : اااااااه
عمر ببسمه : خلاص مصدقك
مريم بوجع : يا غبى يا متخلف انا مش بقولك ااااااااااه
عمر بضيق : احترمى نفسك اومال بتقولى ايه
مريم بألم : ااااااااااه
عمر بسخريه : تصدقى غيرها
مريم بوجع : انا بولد يا غبى اااااه ااااااااااه
عمر بعدم فهم : انت ف السابع يا قلبى أهدى كده هتلقى عندك حموضه بس
مريم : اااااااه بولد يعنى اعمل ايه
عمر بتفكير : تمام يلا نروح المستشفى
مريم بعصبيه: طلقنى يا غبى طلقنى
جاء حتى يحملها
مريم برفض : ابعد عنى انا بتعصبنى ابعد انا مش عارفه عقلى كان فين وانا بتجوزك
أسر بضحك: شيلها واللهى انت غبى زى ما هى بتقول
ف المشفى
مريم بعصبيه : طلقنى مش عايزه اشوفك وشك تانى طلقنى
عمر لتهدئتها : حاضر ياعمرى انت تقومى ع خير وهطلقك انشاء الله بس متقطعيش
مريم بعصبيه : بقا انت عايز تطلقنى بعد ما عملت عملتك
عمر بوقاحه : يعنى انا عملت حاجه غصب عنك
مريم بغضب : حقير وسافل
اكيد حد دع عليه علشان كده اتجوزتك
عمر بنفى : لااا واللهى دا انت دعوة امى ليه
ابتسمت من بين وجعها : ليه كانت بتقولك ايه
عمر: كانت بتقولى روح يا عمر ربنا يديك ع قد نيتك بس هى ما كنتش تعرف أن نيتى سوده اه واللهى
سيف بضحك : دخلها يا دكتور قبل ما تشفى الأسرار دى أسرار دوليه
بعد انتهاء عمليه الولاده
نقلت لغرفه عاديه
كان عمر بجانبه وهى تفيق
عمر ببسمه : حمدلله ع السلامه
مريم ببسمه : الله يسلمك بس انا جيبت ايه
عمر بفرحه : جيبتى بنوته
مريم بفرحه وتعب : وهى فين
قاطعها دخول سيف وهو يحملها : اهى قمرنا اهى
كارمن من ورائه : انا عايزه اشلها
سيف برفض : بس يا بت
كارمن بضيق : أسر انا عايزه اشلها
أسر بصرامه : سيف
سيف بتأفف : حاضر حاضر
جاء الجميع بعدما ابلغهم سيف بذلك وانقضى الوقت بين المباركات وفرحة الجميع.. يتبع الفصل الرابع والعشرون اضغط هنا
تعليقات
إرسال تعليق