رواية اختي مصيبتي بقلم زينب ذكريا
رواية اختي مصيبتي الفصل الرابع 4
مى: انا رافعه راية السلام وعملالك كيكه علشان زعلان منى يا ابو الصحاب
سيف: على الاساس انتى تملتى خطأ واحد وهسامحك
مى: 🥹يعنى انتى مش مسامحنى
سيف:اه
مى: على فكره مكنش قصدى الى حصل انا كنت بساعدك
سيف: امال لو كان قصدك كنتى هتعملى ايه
مى بتفكير: كنت مثلا حرقتلك اوضتك
سيف: نهارك اسود لو كان اصدق كنتى هتعملى ايه
مى: ها اقصد مكنتش هعمل حاجه ده انا ملاك تاخد كيك
سيف: وانا ياستى هسامحك بس علشان فرحان وانا عارف انك بتزعلى لما بتعصب عليكى
مى: بجد سامحتنى انتى احلى زمكس والله
سيف: هاتى ادوق الكيكه
سيف لسه هيدوق الكيكه: يع هى مره كدن ليه حتى مش محروقة
مى: ماانا ملقتش شوكلاته فحتيط مكانها قهوه
سيف: يا ماما حضرتك بس الى تدخلى المطبخ دى حطت قهوه بدل شوكلاته الغبيه
الام: معلش بتتعلم ياسيف وانتى ياهبله انتى اخرك تغسلى صحون فاهمه
مى: انتو محبطنى علشان بعمل اكل الناس كلها بتتكلم عنه
سيف: قصدك بتتريق عليه
مى: ربنا يسامحك
سيف: انا داخل انام وانتى الله يخليكى متدخليش المطبخ تانى غير لغسيل المواعين زى مقالت ماما علشان شكلى هعمل غسيل معده
مى: شايفه يا ماما ابنك بيتريق على اكلى وانتى ساكتاله
الام: هو مكدبش انتى اكلك اخره فى الزباله
مى: شكرا شكرا على تشجيعكوا ليا انا داخله اوضتى
بعد مادخلت اوضتها
سيف: تصبحى على خير ياماما كنت مطبق من امبارح وعاوز انام
الام: مش هتاكل ياحبيبى قبل ماتنام
سيف: يكفينى اكل مى
الام: بس احنا زودناها كان لازم نشجعاها بدل مانتريق دى حتى مارديتش تروح الجامعه علشان تعملك الكيكه الى بتحبها
سيف: ماانا عارف انها مش بتحب اننا نزعل منها وقبل ماانام هروح اصالحها
الام: وانا رايحه اصلى الظهر
سيف راح اوضة مى
سيف: فى ناس فاشله غابت من الجامعه انهارده
مى: انا مش بكلمك واه انا غبت علشان فى واحد كان زعلان منى وكنت عايزه بصالحه بس هو ميستهلش
سيف: كل ده علشان الكيكه دى الكيكه كان طعمها حلو جدا كفايه ان احلى اخت فى الدنيا كلها عملتها
مى:…………….
يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية اختي مصيبتي) اسم الرواية