رواية تزوجت أرمل الفصل الواحد والعشرون 21 بقلم هاجر عمر
رواية تزوجت أرمل الفصل الواحد والعشرون 21 بقلم هاجر عمر
” بعد ما اتجمعوا ع السفرة و لسه مؤيد هيقعد جاله تليفون عقد حاجبه باستغراب و قام يرد”
” رجع و هو مكشر و هاجر منتظراه بصتله و هو بيلف حواليها يقعد على الكرسي بتاعه “
خير يا حبيبي حاجة ضايقتك ؟!
” رسم ابتسامة على وشه “
مفيش يا حبيبتى دا تليفون شغل يلا بقى ناكل قبل الاكل ما يبرد
” بصتله و سكتت و بدءوا الاكل بعد الاكل خرج مؤيد البلكونة و هاجر دخلت الولاد اوضهم ينامو و عملت شاى و خرجتله لقته قاعد ع الكرسي يبص ف الشارع و سرحان ابتسمت و قربت منه “
اللى واخد عقلك
” بصلها و ابتسم و مد ايده خد منها الصينية حطها ع الترابيزة و بعدها شدها قعدها على رجله و دفن راسه ف حضنها “
” مسحت على شعره بحنان و سابته براحته لحد ما يتكلم هو و فضلت تبوس راسه و طال صمته بعدت شوية و مسكت وشه بين ايدها بحنان “
مالك يا حبيبي متضايق من ايه ؟!
” بصلها و اتنهد بهدوء “
جالى سفرية تبع الشغل لمدة شهرين برة مصر
” نزلت ايدها من على وشه و فتحت عيونها بصدمة “
شهرين !!
” سكتت و فضلت بصاله تستوعب “
طب ما ينفعش حد يسافر بدالك ؟
” اتنهد بارهاق “
للاسف لا لازم اخلصه بنفسي
” بصتله بترقب “
طب السفر دا امتى ؟!
” بصلها و حاول يرسم ابتسامة “
يوم السبت إن شاء الله لازم اكون هناك يعنى همشي بكرة العصر كدا
” وطت راسها بزعل و سكتت “
” حط ايده على خدها بحنان و ابتسم “
ما تقلقيش يا حبيبتي هيعدوا هوا و تلاقينى نطيتلك هنا على طول و هبقى معاكى ع التليفون دايما
” لعب ف طرف انفها بمشاكسة “
ينفع تفكى التكشيرة دى بقى
” بصتله و اتنهدت و حاولت ترسم ابتسامة على وشها “
” ابتسم لابتسامتهاو حط ايده على خدها و بيقرب منها بحب و بعدين وقف و بص حواليه و رجع بصلها بترقب “
هما العيال فين ؟!
” ضحكت بخفة “
ناموا
” وقفها و وقف “
طب بحيث كدا بقى تعالى اقولك كلمة سر جوا
” ضحكت هاجر بدلال “
” انحنى و شالها و راح على اوضته قفل الباب و نزلها على السرير و هيقرب رجع بص للباب و ضيق عينه و رجع بصلها “
ثوانى وراجع
” راح للباب قفله بالمفتاح و ابتسم ابتسامه جانبية و هو ماسك المفتاح “
يبقوا يورونى هيدخلوا ازاى
” رمى المفتاح ع الارض باهمال و قرب منها بعد وقت قليل الباب خبط و صوت سجدة و هى بتعيط “
بابا .. بابا افتح الباب
” مؤيد اتخض من صوتها و قام لبس التيشرت بسرعة و دور ع المفتاح و هاجر عدلت هدومها .. مؤيد فتح الباب و انحنى لمستوى سجدة بخوف “
مالك يا حبيبتي بتعيطى ليه ؟!
” اترمت ف حضنه بخوف و هى بتعيط “
بابا انا خايفة عايزة انام معاك
” حضنها و شالها و راح للسرير “
بس يا حبيبتى اهدى ما تخافيش انا معاكى اهو
” نيمها ع السرير و بص لهاجر باعتذار ردت عليه بابتسامة تفهم .. اتنهد و فضل يمسح على شعر سجدة بحنان لحد ما راحت ف النوم .. جه يشيلها يرجعها اوضتها هاجر مسكت ايده باعتراض “
سيبها تنام هنا هى شكلها شافت حلم وحش عشان ما تصحاش تانى و تخاف و تزعل انك سبتها لوحدها
” بص لسجدة و رجع بص لهاجر بتردد “
بس عشان ما تضايقكيش
” بصتله بلوم و عتاب “
ف ام بردو تضايق من ولادها .. نام يا حبيبي و سيبها تنام
” ابتسم و اتمدد ع السرير و سجدة وسطهم و فضلوا يبصوا لبعض “
بقولك ايه ما تجيبى بوسة كدا تصبيرة ع الليلة اللى اتضربت دى
” ضحكت بدلال و خبطته ف كتفه بدلع “
بس يا مؤيد عيب سجدة موجودة
” بمشاكسة و غزل “
قتيل انا ف ابو ضحكة جنان .. هاتى بوسة بقى
” ضحكت و بتحذير “
يا مؤيد بقى عيب
” سجدة بنوم “
ما قالتلك يا مؤيد عيب احترموا وجودى شوية بقى
” فتحت عيونها بنعاس و طبعت قبلة على خد مؤيد من خده و رجعت للمخدة تانى “
ادى يا سيدى البوسة اهى اللى مش عارفين تناموا بسببها ناموا بقى
” مؤيد و هاجر بيبصوا لبعض بصدمه و عيونهم مفتوحة لاخرها و رجع بص لسجدة بغيظ “
بقى انتى صاحية يا بنت ال** و قرفانا معاكى
” سجدة كانت راحت ف النوم بصلها و ضحك على برائتها .. و طبع قبلة على راسها و على شفايف هاجر بحب “
تصبحى على خير
” ابتسمت بحب “
و انت من اهل الخير
” ناموا و كل واحد بيهرب من افكاره مؤيد من سفره و بعده عنها و عن ولاده و هاجر سفر مؤيد زعلها مش قادرة تتقبل فكرة بعده و انه يسيبها شهرين كاملين هى اتعلقت بيه و بوجوده جنبها مش متخلديلة تنام ف يوم و هو مش جنبها حاولت تخبى احساسها عنه عشان ما تزودش همه و تزعله ناموا و سلموا امورهم لربنا “
” جه تانى يوم صحيوا الصبح و قضوا اليوم مع بعض و مؤيد بيجهز نفسه للسفر وقف يودع ولاده و هاجر وصلته للباب و وقفت تودعه “
ترجعلى بالسلامة يا حبيبى
” انحنى ليها و قرب من وشها بغمزة “
ما تجيبى بوسه تصبيرة على ما ارجع
” ضحكت برقة “
والله يا مؤيد انت رايق انت ف ايه و لا ايه !
” ضحك بمشاكسة”
لو ما روقتش للقمر اروق لمين غيره
” ضيقت عينها وبمشاكسة “
بكاش يا روحى بكاش يلا بقى طريقك اخضر
” ضيق عينه و بهزار”
بقى فيه واحدة تقول لجوزها حبيبها اللى مسافر طريقك اخضر
” رفع ايده للسما بضحك “
صبرنى يا رب .. انا ماشي
” شال شنطته و خارج هاجر مسكت دراعه بلهفة وقف وبصلها طبعت قبله على شفايفه بسرعة و بعدت بالراحة “
هتوحشنى
” ساب الشنطة من ايده و رجع يقفل الباب و بغزل “
لا دا احنا نقعد بقى و نزحلق السفرية
” زقته لبرة و هى بتضحك “
يلا بقى بلاش دلع
” ضحك عليها و مشي قفلت الباب و حطت ايدها على قلبها و كأن روحها انسحبت من جسمها و مشيت “
” عدى اليوم بتحاول تتأقلم على غيابه و بتلعب مع اولاده تشغل نفسها و اول ما وصل اطمنت عليه و خلص اليوم. جه يوم جديد من اسبوع جديد “
” هاجر نزلت استلمت شغلها ف نفس شركة مؤيد و كل يوم تكلم مؤيد تحكيله عن يومها كله هو بردو و مراعتها لولاده ما قلتش بالعكس زادت و هما قربوا منها جدا و خصوصا سجدة اتعلقت بهاجر و ما تعرفش تنام غير ف حضنها “
” عدى شهر و نص على سفر مؤيد مفيش حاجة اتغيرت غير ان سجدة فكت جبس ايدها و تعب هاجر اللى ظهر و ارهاقها اللى بيبان ف صوتها و هى بتكلمه و دايما تقوله انه بسبب ضغط الشغل و الولاد “
” سجدة كانت قاعدة ف البيت منطوية على نفسها و ما بتكلمش حد هاحر قربت منها بحنان “
مالك يا حبيبتي ايه مزعلك ؟!
” سجدة بدموع “
مفيش
” حطت ايدها على دقنها ترفع وشها ليها بحنان “
هتخبى عليا يا سجدة مش احنا صحاب
” هزت راسها بموافقة ”
” بهدوء و حنان “
طيب بتخبى على صاحبتك ليه و بتخبى الدموع دى ليه مين سببها و مين زعلك
” قامت وقفت و لفتلها ضهرها تتهرب منها “
مفيش
” اتنهدت و رفعت حواجبها بمشاكسة “
امم طب ايه رايك نروح الملاهى ؟!
” ربعت ايدها باعتراض و ملامح الحزن على وشها و دموعها ف عيونها و سكتت “
” قربت منها شدتها و قعدت و قعدتها على رجلها “
مالك بس يا حبيبتى ايه مزعلك كدا ؟!
” رفعت عيونها و بصتلها بدموع “
هو انا ينفع اناديلك ماما
” اتصدمت من طلبها و نظرتها و طلبها وجعوا قلبها .. مسحت دموعها بسرعة بحنان “
طبعا يا روحى هو دا اللى مزعلك كدا ؟!
” هزت راسها بموافقة و هى بتعيط “
اصحابى كلهم عندهم ماما و بيروحوا ياخدوهم من المدرسة و بنت معايا ف الفصل ما رضيتش تلعب معايا و قالتلى ان هى عندها ماما تحبها و انا لا
” هاجر بوجع حضنتها “
يا روحى ما تزعليش نفسك انا موجوده اخو و اعتبرينى ماما
” بعدت عنها و مسكتها بين ايدها تمسح دموعها “
ممكن ما تعيطيش تانى مش عايزة اشوفك زعلانة ابدا
” رجعت حضنتها تانى بحب “
ايه رايك بقى نروح الملاهى سوا ؟!
” سجدة بفرحة “
يلا بينا
” هاجر ابتسمت بحب”
يلا بينا
” قامت لبست و خرجتها هى و يامن و يزن طبعا بعد ما استئذنت مؤيد و قضوا يوم لطيف رجعوا البيت و دخلوا لقوا البيت متزين بصوا باستغراب و اتفاجئوا لما شافوا **
يتبع الفصل الثاني والعشرون اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية”رواية تزوجت أرمل “اضغط على اسم الرواية