رواية طفلة النمر الفصل الثامن والعشرون
رواية طفلة النمر الفصل الثامن والعشرون
البارت 28
نمر واقف قدام وصال و نزل على ركبه و قال: عشقتك من الطفوله عشقتك براءتك وطفولتك انتى اسرتى النمر
وصال بصت بصدمه و قالت: بابا
نمر بحب: قلب بابا
وصال نزلت لمستوى و قالت بحب: انا بحبك اوى يا نمر
نمر قام و شال وصال و لف بيها و قال: بعشقك يا وصالى
على التربيزه
سيف: اهو خد منى الجو
ملك بفرحه: انا فرحه اوى لوصال
سيف و هو بيغمز: و انا فرحان انك ف حياتى
ملك ضربته على كتفه بكسوف
سيف بوجع: ايه يا جعفر
ملك بغيظ: انا جعفر
سيف: احلى جعفر فى الوجود
ملك ابتسمت و قالت: عارف الجو بتاعهم دا ناقص اى
سيف: اى
ملك: ان صافى تدخل و تبوظ الجو
سيف: يستر يارب الحمدلله احنا خلصنا منها
ملك: ازاى
سيف: ما هى يا بنتى اتسجنت
ملك: بجد ليه و ازاى
سيف: هحكى ليكى
و بدا يحكى و بعد نص ساعة كان سيف مخلص حكايه
بقلم بشرى شريف
نروح عند نمر اللى خد وصال وراح حته بعيده عنهم
وصال: نمر احنا جينا هنا ليه
نمر: تقصدى انا حبيت اسمى منك اوى
وصال بكثوف: شكرا
نمر: شكرا شكرا
وصال: قول بقى احنا جينا هنا ليه
نمر: علشان اجاوب على سؤالك
وصال بستغراب: سؤال اى
نمر: احنا ليه مش اتجوزنا انهارده مع سيف و ملك
وصال: ليه
نمر: اولا علشان ملكتى مش ها تتجوز مع حد ثانيا لانك لازم تعيشى الجو و تجيبى كل حاجه تخص كتب الكتاب ثالثا و شدها لي و قال ثالثا انا مش هكتب كتب كتاب بس لازم يكون فرح على طول
وصال: ليه
نمر: امممم ليه دى هقولك بعد الفرح
نرجع تانى على التربيزه
فاطمه بشك: انتى اسمك اى
سماح بتوتر: هو انا مش قولت
سلمى: لا احنا مش لحقنا نتعرف
سماح بتوتر: اسمى سماح
فاطمه: اه انتى قصتك اى يا سماح
سماح: ها ماليش قصه
ملك: لا ازاى يا نهار ابيض يا تيتا فاطمه على اللى حصل لماما
جمال بستغراب: ايه اللى حصل ليها
ملك: جوزها كان حبسها من سنين و كانت كل لما تحاول تهرب كان بيهدها ببنتها
فاطمه: طب و ازاى هربت مش خايفه على بنتها
ملك: لا ما بنتها هربت من ابوها
سيف: تصوروا ان بنتها اسمها وصال بردوا
مريم: بجد
بقلم بشرى شريف
ملك: اه و الله
عمر: ايه الصدفه دى
فاطمه: هو جوزك اسمه ايه
سماح: ليه
فاطمه: فضول
سماح بتوتر: سيد
فاطمه بصدمه: طب ليه ليه
سماح بستغراب: ليه اى
فاطمه: ليه يا سماح
سماح: ليه اى
فاطمه: ليه تسيبى بنت تتربه مع حد غيرك الفتره دى كلها انتى عارفه وصال كانت هتموت نفسها كام مره علشان تيجى ليكى انتى عارفه هى كانت متعلقه بيكي ازاى
سماح بدموع: مكنش بيدى انا كنت محبوسه و لما كنت بهرب كان بيجبنى و يهددنى بوصال
فاطمه: و مكنتيش تعرفي انها هربنا من عشر سنين
سماح بدموع: لا انا عرفت من وصال لما هى حكت ليا
ملك: انا مش فاهمه حاجه
مريم و سلمى: و مين سمعك
جمال: الواضح ان فى سوئ تفاهم
عمر: قولوا ان اللى فهمتوا غلط
فاطمه: صح
سيف: هو اى اللى فهمتوا
عمر: ان سماح هى سماح مامت وصال
الكل بصدمه: ايه
نروح فى السجن فى واحده دخلت مكتب الضابط و طلبت تقابل هشام
بعد وقت
هشام بغضب: انتى ايه اللى جابك هنا
هاجر: ما انا مش عارفه اوصل ليك و عاوزه ابلغك ان وصال رجعت و سيف انهارده فرحه
اما فى القصر
سعاد: يووووووه ايوه مافيش حد فى القصر تعالى بسرعه علشان تخد الفلوس قبل ما حد يجى
المجهول: تمام مسافة السكه
•تابع الفصل التالي “رواية طفلة النمر” اضغط على اسم الرواية