رواية طفلة النمر الفصل الحادي عشر
رواية طفلة النمر الفصل الحادي عشر
البارت 11
بعد ما وصال كلت مريم فضلت تلعب معاها و كل دا و نمر مراقبهم و مبتسم و بص لمريم و هو بيفكر في حاجه نمر قال: مريم
مريم: نعم يا نمر بيه
نمر: انتى وراكى شغل
مريم: لا
نمر: طب لو عاوزه تروحي روحي
مريم: انا هقعد مع وصال شوية
نمر: تمام
نمر رجع يشتغل تانى و على الساعه 5
مريم: مستر نمر
نمر: امممم
مريم: انا همشى و وصال نامت
نمر بص علي وصال و قال: تمام اتفضلى انتى
مريم ببتسامه: بعد اذنك و خرجت و بعد ساعتين صحيت وصال و قربت من نمر و قالت: بابا
نمر ساب الورق بتعب و شالها حطها على المكتب و قال: نعم
وصال: انا جعانه
نمر: حاضر تكلى ايه
وصال بخجل و صوت واطى: شاورما
نمر سمعها و قال: طب ليه مكسوفه و بتقولى بصوت واطى
وصال: علشان ماما قالت ليا انى مش ينفع اطلب طلبات كتير و انا بطلب طلبات كتير
نمر ببتسامه: لا يا ستى معايا اطلبى اللى انتى عاوزه
وصال حضنته بفرحه و قالت: انت احلى بابا
نمر حضنه و قال: يلا عشان نطلب و فعلا طلبوا و بعد وقت دخل السكيروتى باكل و نمر و وصال كلوا و نمر عمل لنفسه قهوه و بعد ساعات
نمر: الو
فاطمه: ايه يا بنى كل دا و الفون مقفول ليه
نمر: مش عارف بس ممكن شبكه
فاطمه:طب قدامك قد ايه
نمر بتعب: مش عارف لسه شويع و رايه شغل كتير اوى اوى يعنى علشان الصفقات اللى داخل فيها
فاطمه: لا تعالى و كمل بكرا الوقت اتاخر اوى
نمر: ليه الساعه كام
فاطمه: الفجر قرب ياذن
نمر بصدمه: ايه كل دا و انا لسه ماخلصتش و فى شغل كتير كمان
فاطمه: معلش يا بنى بس انت كنت مقصر فى الشركه و كنت بتروحه كل فين وفين
نمر: يلا مش مهم انا جى دلوقتي
نمر قف و بص لقه وصال نايمه شالها و خرج و بعد وقت وصل و طلع نايم وصال وراح غرفة فاطمه
فاطمه: انت جيت يا حبيبي
نمر باس راسها و قال: اه
فاطمه: طب روح نام
نمر: حاضر اه عمر رجع و جى بكرا و سلمى ها توصل بكرا على العصر
فاطمه: توصل بسلامه بس عمر دا حسابه معايا كبير
نمر: معلش بقى اصلا احنا اتخنقنا
فاطمه: ليه
نمر: عايزنى اودي وصال ليهم
فاطمه: معلش بس انت عارف عمر بيخاف عليك اوى
نمر و هو بيقوم: عارف يلا تصبحى على الجنه
فاطمه: و انت من اهلها
نمر خرج وراح الاوضه غير و نام تاني يوم وصال صحيت و قامت و قالت: بابا بابا
نمر بنوم: ايه
وصال: انا حلمت بحلم
نمر: حلو ولا وحش
وصال: مش عارفه بس هو و حكت يوم امبارح
نمر بضحك: بس دا حقيقى
وصال: بجد
نمر: اه وبص فى ساعة و قال يدوب اقوم عشان اروح الشركه و ارجع تانى
وصال قامت و نزلت جرى على تحت
نمر بص على باب الاوضه و هو مش فاهم حاجه و قام يلبس اما تحت
وصال: داده يلا تعالي عشان البس عشان اروح مع بابا
سعاد: و هتسبينى
وصال: معلش بقى
هاجر: طب احنا مش قاعدنا مع بعض امبارح
وصال: معلش لما اجي ها قعد معاكم
سعاد: تمام هاجر حضرى الفطار
هاجر: حاضر
بعد وقت على السفره دخلت وصال
نمر بص عليها و انصدم كانت ملاك و فيها جمال و انو، ثه
وصال كانت لبسه فستان قصير و فرده شعره مع شفيفها الوردى الطبيعيه و خدوده الحمرا مع عينيها البنى و شعرها العسلى اللى ينور فى الشمس
نمر قال: لبسه ليه
وصال: هاجى معاك
نمر بغيره: لا
وصال: علشان خاطري عاوزه اشوف مريم
نمر: طب اطلعى غيرى
سعاد: يا نمر بيه وصال طفله و حقه تلبس كدا
اتكلمت فاطمه قبل ما نمر يتعصب على سعاد: ايوه يا نمر وصال طفله و لو مش لبست دا دلوقتي لما تكبر ها تكون نفسها تلبس و ها تزعل
نمر قال بغيره: هو دا شكل طفله
فاطمه ضحكت و قالت: اه
نمر: تمام اقعدي كلى
وصال حضنته بفرحه و قاعدة يكلوا
و بعد وثت دخل عمر و قال: انا جيت
وصال: عمو الوحش جيه
فاطمه و نمر كتموا ضحكتهم و عمر بص عليها بغيظ
•تابع الفصل التالي "رواية طفلة النمر" اضغط على اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق