Ads by Google X

القائمة الرئيسية

الصفحات

رواية صغيرة العاصي الفصل السادس عشر 16 بقلم ندى احمد

 رواية صغيرة العاصي الفصل السادس عشر 16 بقلم ندى احمد

رواية صغيرة العاصي الفصل السادس عشر 16 بقلم ندى احمد


كريم : ما تقومى نرقص معهم 
فيروز: لاء شكرا مش بعرف ارقص اصلا بلاش 
كريم : انا معاكى تعالى بس 
واخد فيروز و حط ايده على خصرها 
لاقى عاصى بيشد فيروز 
عاصى مسك كريم من هدومه : ابعد عنها ....فيروز لاء كله الا هى فاهم كله الا مرا.....
هاشم مسك عاصى قبل ما يكمل و يبون كل حاجة 
كريم بصدمة هو و هند 
هاشم : معلش يا جماعة اصل انتو عارفين عاصى راجل دمه حامى بيغير على قاربته أصله صعيدى بقى معلش يا كريم 
كريم : حصل خير 
عاصى بيبص بيدور على فيروز بعينه اختفت 
عاصى : هاشم فين فيروز 
هاشم : مش عارف هروح اشوفها 
عاصى : انا هروح اشوفها 
هند : تروح فين و المعازيم مش كفاية اتخنقت انت مش محترم مشاعرى ليه يا عاصى انهاردة قراية فاتحتنا 
عاصى : مش وقت خناق يا هند و سابها و راح يدور على فيروز 
فيروز ماشى فى الشارع مش عارفة هتروح فين و عمالة تعيط 
عاصى فضل يدور عليها فى القصر 
كريم راح مع هاشم يدوروا عليها بره
كريم ركب عربيته و طلع يدور عليها و هاشم برده و كل واحد بيدور فى اتجاه مختلف 
عند فيروز دخلت فى شارع هادى و بتحاول تخرج على الطريق مش عارفة و بدأت تحس ان فى حد ماشى وراها 
فيروز بدأت تخاف اكتر و بتحاول تسرع فى المشى علشان تخرج بس مش عارفة تروح فين و خايفة تتلفت وراها 
فجأة حد جيه ووقف قدامها لسه هتلف و تجرى لاقيت حد تانى واقف وراها و بقيت مش عارفة تروح فين 
شخص ١ : هو فى حلوة كده تمشى لوحدها كده 
فيروز : لو سمحت ابعد عن طريقى 
شخص ٢ : نبعد فين تعالى بس هنبسطك 
فيروز لسه هتجرى لقيت مسكنها من ايديها 
فيروز صرخت 
كريم كان فى نفس الشارع و راح ناحية الصوت و خلصها منهم و اخدها 
رواية صغيرة العاصى بقلم ندى احمد 
كريم : انتى كويسة 
فيروز : شكرا انا كويسة و جت تمشى 
كريم : رايحة فين يلا اركبى هروحك 
فيروز : لاء شكرا انا عارفة طريقى 
كريم : بلاش تعندى ده لولا ستر ربنا و لحقتك كان ممكن يحصلك حاجة اركبى يلا احسنلك 
فيروز ركبت معه لأنها خايفة جدا
فيروز : ممكن بلاش ترجعنى القصر ممكن بس توصلنى الطريق لو سمحت 
كريم : يا فيروز هتروحى فين وانا هوصلك لكن مش هسيبك تمشى لوحدك 
فيروز : انا عايزة اروح البيت 
كريم بحنان: حاضر يا فيروز هانم هروحك بس امسحى دموعك و اهدى خلاص ممكن 
فيروز: حاضر شكرا 
كريم : مفيش بينا شكر اتفقنا 
فيروز ابتسمت ابتسامة خفيفة 
كريم : ممكن اسالك هو انتى مشيتى ليه و هو عاصى اتعصبت ليه 
فيروز : انا اصل عايشة مع عاصى علشان اهلى ماتوا وهو زهق منى 
كريم : انتى عايشة مع عاصى 🤨
فيروز : ايوة عاصى زى اخويا 
كريم : ماشى ممكن اطلب منك طلب 
فيروز : اتفضل 
كريم : ممكن تاخدي رقمى ولو عايزة حاجة او عايزة حد يقف معاكى تكلميني و فى اى وقت هكون معاكى 
فيروز بصتله بذهول 
كريم: انا والله مش قصدى حاجة بجد اعتبرينى صديق أو حد قريب منك 
فيروز : استاذ كريم انا مش باخد أرقام حد و بعد اذنك نزلنى 
كريم : خلاص انا اسف مكنش قصدى اعتبرينى مقولتش حاجة انا بس خوفت عليكى 
فيروز فضلت ساكتة طول الطريق 
و كريم وصلها و رجع تانى 
لقى عاصى و هاشم وقفين و عاصى بيتصل على كذا حد يدور عليها 
هاشم : كنت فين كل ده 
كريم : بوصل فيروز 
عاصى: انت لاقيت فيروز 
كريم : ايوة و روحتها البيت 
عاصى : نعممممم و مشى و سابهم و اتجه على البيت زى المجنون و الغضب عميه 
عاصى دخل البيت وقفل الباب وراه بغضب: فيرووووووز 
استوب 

يتبع الفصل التالي اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية "رواية صغيرة العاصي" اضغط على اسم الرواية 


reaction:

تعليقات