رواية فقدنا الأمل الفصل السادس بقلم شيزا
رواية فقدنا الأمل الفصل السادس
كانت قاعد بتعيط بحرقه و"ناديه" جنبها بتحاول تهدياها
ناديه : خلاص بقى ي ماما هو انا بقولك علشان تعيطى
حبيبه : ااه عليك يابنى امال عايزانى اعمل ايه وانا ابنى قلبه محروق على ابنه وازاى جاله قلب انه ميقلناش كل الفتره دى بقى كده هونا عليه وكل مانكلمه يقول كويسين مفيش حاجه وهوه وياحبه عينى شايل فى قلبه وساكت
ناديه بدموع خفيفه فى عنيها : امال لو كنتى سمعتيه وهو بيتكلم كنتى عملتى ايه ده انا يدوب بحكيلك بس انا قلبى كان بيتقطع مع كل كلمه بيقولها
حبيبه : وهيعمل ايه هيجى زى مقولتيله ولا لاء لو مجاش انا اللى هروحله
ناديه : معرفش ياماما هو قالى هشوف
الحاج عبد القادر من وراهم : مالك ياحجه فى ايه كفال الشر وهتروحى فين كده
حبيبه : ااه ياحج تعالى شوفى ايه اللى حصل واللى احنا فيه
الحاج عبدالقادر : خير يارب
الحاجه "حبيبه" زادت فى عياطها ومقدرتش تتكلم ادخلت "ناديه"
ناديه : مش خير خالص يابابا "زين" ابن "عمر" تعبان خالص بقاله فترة
الحاج عبدالقادر : وعلشان تعبان شويه امك تعمل كل ده كلها كام يوم ويبقى كويس
ناديه بدموع : لا يابابا هو تعبان من زمان وللاسف مش هيبقى كويس مرضه ملوش علاج
الحاج عبدالقادر بصدمه : ازاى ده يعنى ايه ملوش علاج نسفره بره يتعالج
الحاجه حبيبه : صحيح ياحاج هتسفره يتعالج
الحاج عبدالقادر : ايوه طبعا ولو هيسافر اخر الدنيا هسفره
ناديه بدموع : صدقنى يابابا مفيش امل لو عمالنا ايه هو نصيبه يفارقنا دلوقتى او بعدين
الحاج عبدالقادر : يعنى ايه الكلام ده الوالد هيروح مننا واخوكى فين وازاى منعرفش حاجه زى دى كلميه وخليه يجى
ناديه : انا فعلا قولتيله يجى بس معرفش هيجى امته
**********★**********★**********
جهز "عمر" و"اريچ" كل حاجه هيحتاجوها معاهم خلال فتره تواجدهم عنده اهله
و"عمر" كلم "ناديه" وقالها انهم فى الطريق ليهم
عمر سايق العربيه والطريق طويل جدا : انتى كويسه ياحبيبتى
اريچ : انا كويسه يا"عمر" وبطل تسألنى كل شويه اذا كنت كويسه ولا لاء
حنين : لسه كتير يابابا انا تعبت من الطريق
عمر : خلاص ياحبيبتى قربنا خلاص خمس دقايق بظبط وهنوصل
اريچ : ان شاء الله
عمر : هو "زين" نايم
اريچ : ايوه اخد الرضعه ونام
عمر : جبتى كل العلاج بتاعه ممكن منلقهوش موجود هنا فى اى صيدليه
اريچ : لا متقلقش جبت كل حاجه تخصه
وفعلا خلال خمس دقايق كانو وصلوا
ونزلو من العربيه ودخلو البيت وكان فى استقبالهم الحاجه "حبيبه" اللى خدت ابنها فى حضنها وفضلت تعيط
و"ناديه" اللى راحت سلمت على "اريچ" كل حب
و"حنين" اللى راحتلها جرى و"ناديه" اشتالتها وبتبوس فيها
وراحت نحيت امها : خلاص بقى ياماما هو فى ايه
قدرت تفكهم من بعض وسلمت على اخوها واخدت "زين" من "اريچ"
ناديه : انا هروح انادى بابا
"عمر" كان هيوقفها ياخد"زين" بس امه مسكت ايده وهزت راسها بمعنى سيبه معاها
راحت "ناديه" فى اتجاه الاوضه اللى موجود فيها ابوها خبطت ودخلت
كان قاعد مش واخد باله من اللى معاها
الحاج عبدالقادر كلمها من غير ميرفع راسه : خير يابنتى
قربت منه "ناديه" وبتقرب منه "زين"
ناديه : سمى يابابا
انتبه ليها الحاج عبدالقادر وفتح ايديه : بسم الله ماشاءالله
اخده فى حضنه وطبطب عليه : ااه ياحبيبى يابنى
وبص على "ناديه" وبكل حزن وانكسار : ده ملاك يابنتى مش هيطول ده مش مكتبلنا
ناديه بدموع : هو ميغلاش على اللى خلقه بس صعبه اووى يابابا ربنا ميكتبها على حد ابدا
الحاج عبدالقادر : اخوك فين
ناديه : قاعد بره وماما مصدقت مسكت فيه مش سيباه ابدا
خدت "زين" منه وقام سند على عصايته اللى مبتفرقوش ابدا وخرج لابنه
اول ما "عمر" شاف ابوه قام واقف وراح اتجاهه وسلم عليه وحضنه
عمر :ازيك ياحاج وازى صحتك
الحاج عبدالقادر : ازيك يا ولدى
قربت "اريچ" هى كمان تسلم عليه
اريچ : ازى حضرتك يابابا
الحاج عبدالقادر : ازيك يابنتى حمدلله على سلامتكم
كانت الحاجه "حبيبه" قاعده و"حنين" فى حضنها ومش سيباها
حنين : يا تيته سبينى بقى علشان اسلم على جده
الحاج عبدالقادر : ياسلام عليكى ياحاجه ماتسيبها شويه تجى تسلم عليا
الحاجه حبيبه : بقى كده ماشى روحى سلمى على جده وتعالى تانى
اول مسابتها جرى عليه يشلها وحضنته
حنين : جده حبيبى وحشتنى اوى
عمر : براحه يا "حنين" على جده مش كده
الحاج عبدالقادر : سبها برحتها يابنى ، وانتى كمان ياحبيبه جده وحشتينى اوى ايه الحلاوه دى هو انتى كل ماهتكبرى هتحلوى زياده ده احنا كده هنخبيكى
حنين : براحه انت ياجده هطفعصنى
ضحكوا كلهم عليها
اريچ : بطلى يابنت لماضه
الحاج عبدالقادر : سبوها براحتها هى تعمل وتقول اللى هى عايزاه
عمر : ايوه ياستى مين قدك
الحاجه حبيبه : بسم الله ماشاءالله دى زى القمر شبهك يا "اريچ" بظبط
اريچ : فعلا ماما بتقول وانا فى سنها كنت شبها اوى
ناديه وهى شايله "زين" بتحاول تشغله : ربنا يحفظها ويبارك فيها يارب اما "زينو" حبيب قلبى ده شبهى انا مش كده ياواد دى حلوتى انا مش جايبها من بره
الحاج عبدالقادر : بقى انتى حلو كده ده لو انتى شبهه مكناش قعدنا فى البلاد دقيقه واحده من الخطاب اللى هيجو يخطبوكى
ناديه بصدمه مصطنعه : بقى كده يابابا يعنى انا وحشه وعلى فكره انا اللى رافضه الجوازى بمزاجى
الحاجه حبيبه : ايوه طبعا انتى هتقوليلى يقطع الجواز وسنينه
كانت "اريچ" بتحضر راضعه ل "زين" وجهزتها
ناديه : هاتى يا "اريچ" اعطهاله
اريچ : خدى بس خلى بالك واستنى لما تبرد اديهاله
ناديه : حاضر
فضلوا يتكلموا و"ناديه" بدأت تدي "زين" الرضعه وفجأه
"زين" شكله اتغير وشه بدء يزرق وشنق
ناديه اتخضه : الحقنى يا"عمر" وهو عمل كده ليه
قامو كلهم بخضه يلحقوه
خلص الفصل نكمل الفصل الجاى
وايه توقعاتكم
تعليقات
إرسال تعليق